Een gelukkige relatie is mogelijk

Je loopt op eieren in je eigen huis

Je komt thuis nadat je op visite bent geweest met je gezin bij vrienden. Het was gezellig en je hebt al de hele dag geen ruzie gehad. Dit soort dagen maken je hoopvol maar je vraagt je af hoe lang het duurt voor de bom weer barst omdat jullie elkaar weer niet begrijpen. Je denkt aan de geslaagde dag en vraagt je af hoe je ervoor kan zorgen dat het dagelijks leuk is en niet alleen af en toe. Je zegt er maar niks over want je je wil de sfeer niet verpesten. Ondanks de geslaagde dag ben je ook nu weer bezig met hoe je partner reageert en wat je beter wel of niet kunt zeggen. Je doet zo hard je best voor je relatie maar het besef dat je weet hoe goed de relatie zou kunnen zijn als jullie elkaar beter begrepen en je minder getriggerd werd door je partner is frustrerend vooral omdat je weet dat de kinderen ook last hebben van deze spanningen. 

 

Je voelt je eenzaam in je relatie

Het weekend komt er aan, je wilt wat dingen delen maar je partner doet ongeïnteresseerd, kapt je af, wordt boos of zegt dat je zeurt, waardoor de gesprekken oppervlakkig blijven of je je mond maar weer houdt. Je mist verbinding en échte gesprekken en je verlangt naar liefde en emotionele veiligheid zodat je volledig jezelf kan zijn maar het lijkt niet mogelijk zonder je partner tot last te zijn. Dit is echt niet het voorbeeld wat je wil geven aan je kinderen en je weet dat je meer verdient 

 

Je staat altijd ‘aan’ en bent op

Je hebt alles  geregeld voor het gezin, het huishouden gedaan, de kinderen verzorgt en bent klaar met werken. Het zou zo fijn zijn als je man zou vragen hoe het echt met jóu gaat. Je zou iets voor je jezelf gaan doen maar zijn reactie geeft je het idee dat hij het onzin vind dus skip je dit maar weer. Je voelt je schuldig als je iets voor jezelf doet. Je denkt dat het je relatie zal helpen als je nog meer beschikbaar bent voor je partner.  Alle moeite die je doet om de relatie te verbeteren moet uiteindelijk toch beloond worden?! Je hoopt op verbetering maar al je aanpassingen hebben weer niks opgeleverd. Je merkt dat je steeds sneller geïrriteerd bent en je piekert de laatste tijd constant over je relatie waardoor je plezier in andere activiteiten ondertussen ook belemmert word

 

Je twijfelt constant aan jezelf​

Je hebt weer eens een ruzie achter de rug die voor de zoveelste keer over hetzelfde onderwerp ging en je vraagt je af of je niet gewoon te veel verwacht van je partner en je vraagt je af of je niet gewoon te gevoelig bent. Je piekert veel over wat je wel of niet had moeten zeggen of doen. Je denkt ‘misschien ben ik wel het probleem’ en ondertussen vraag je je af wat je nodig hebt in je relatie en hoe je jezelf en je relatie kan veranderen zodat er meer vreugde, rust en verbinding ontstaat want je bent nu echt het spoor bijster 

 

Je bent de constante stress en chaos zat

Je werkdag is bijna voorbij. Je mag bijna naar huis maar de gedachte aan thuis komen alleen al zijn doodvermoeiend omdat je al weet wat er gaat komen. Gister avond had je weer ruzie met je partner. Je hebt weer geschreeuwd ondanks je je zo stellig had voorgenomen dat niet meer te doen. Je bent weggelopen en geeft voor de zoveelste keer deze maand de stilte behandeling aan je partner. Je doet dit om jezelf te beschermen tegen nog meer teleurstelling en pijn. Je word toch niet gehoord of erkent dus je sluit je af. Je beseft dat de  gewoontes die je hebt ontwikkeld door de chaos waarin je zelf bent opgegroeid je opbreken. Je hebt je jezelf zo vaak voorgehouden dat je geen stilte behandeling meer gaat geven maar je gedrag als reactie op je partner lukt je niet te voorkomen of stoppen. Je voelt je daarna schuldig en bang dat je je kinderen hetzelfde gevoel van emotionele onveiligheid, chaos en zich ‘teveel voelen’ meegeeft als wat jij zelf hebt meegemaakt maar je weet niet hoe je het anders kan.